Hemelse Wijsheden

32.10 Treuren om een overledene kan deze belemmeren in de ontwikkeling

Afscheid van een geliefde is vaak heel verdrietig. In onderstaand verhaal uit het boek “Een Blik in het Hiernamaals” gaat het over een vrouw, die op jonge leeftijd is overleden en waarvan de ouders steeds terugkeren naar het graf.
Zij realiseren zich echter niet, dat hun verdriet de overledene terugtrekt naar de aarde en deze geen rust krijgt om zich ten volle te kunnen ontwikkelen in de Sferen van licht.

-Dit is een kerkhof en je ziet, dat vele mensen bloemen gaan leggen op de graven van hun geliefden. Veel troost vinden de achtergeblevenen daar niet, maar de mens, die niet weet, kan zich ook geen voorstelling maken, geen beeld vormen van de werkelijkheid. Hij denkt, dat zijn geliefden inderdaad onder de zerken liggen en hen te bezoeken is zijn enige troost; hij denkt hen daarmee te eren en lief te hebben.

Een Blik in het Hiernamaals p.180

-Dit is het graf van een meisje van vijfentwintig jaar. Zie goed om je heen en luister. Op het graf zag André een engel staan, uit sneeuwwit marmer gehouwen. Hij hield een palmtak in de rechterhand en stond voorovergebogen, alsof hij het graf wilde beschermen.
-Kijk, André, de beide mensen, die voor het graf staan, zijn haar ouders. Zij hebben deze mooie bloemen als teken van hun liefde op de zerk gelegd. Ik zal je nog meer laten zien, maar spreek niet.”
André moest zich inhouden, om geen geluid te geven, want naast de ouders zag hij een jong meisje, als een engel zo schoon en geheel in het wit gekleed. Zij hield de armen om haar moeder heen geslagen, waarvan deze blijkbaar niets voelde en evenmin hoorde zij de zachte stem, die tot haar zei: „Moeder, moeder, ik ben bij u. Treur niet, ik ben gelukkig.”
-Wat doet gij hier in de sfeer der aarde? Uw huis ligt immers in de sferen van Licht?”
„Ja, broeder, zo is het, maar ik vind er geen rust. Zij trekken mij terug naar hier. Ik heb geen rust door al hun leed en al hun smart. O, wanneer zij wisten, dat ik leef en dat ik het goed heb, dan zou ik gelukkig kunnen zijn in de sferen van Licht, Geluk en Liefde. Maar nu kan ik niet gelukkig zijn, omdat zij het niet weten. Ach, help mij, help mij. Ik smeek er u om. U komt ook uit het Licht. Help mij, broeder, dat ik hen bereiken kan. Maar wij zullen u helpen. Mijn vriend en ik zijn er op uit, om hen te overtuigen van uw leven in de sferen.

Een Blik in het Hiernamaals p.180,181,
Bron: Citaten uit de boeken van Jozef Rulof